اجازه پدر براي كار كردن فرزند دختر و پسر چه تفاوت هاي دارد؟ اشتغال به كار و دستيابي به استقلال مالي و گاهي نيز زندگي مستقل، يكي از خواسته‌هاي مهم جوانان در دنياي امروز است. اما در مسير زندگي مستقل و استقلال مالي يك سؤال مهم مخصوصاً براي دختران جوان به وجود مي‌آيد. كه آيا براي اشتغال به كار نياز به اجازه پدر وجود دارد؟  آيا بدون اجازه پدر كار كردن امكان‌پذير نيست؟ در ادامه اين مطلب و در اين مقاله قصد داريم به اين پرسش مهم پاسخ دهيم. با ما همراه باشيد.

اجازه پدر براي كار كردن فرزند

يكي از پرسش‌هاي مهم به‌ويژه براي دختران جوان اين است كه آيا براي اشتغال به يك كار نيازمند دريافت اجازه از پدر هستيم؟ و بدون اجازه امكان قانوني نداريم تا فعاليت مالي داشته يا شاغل شويم؟ پيش از پاسخ به اين پرسش بايد بگوييم كه سرپرستي و حضانت و تأمين نيازهاي زندگي اعم از مالي و غيرمالي فرزندان، چه دختر و چه پسر تا سن 18 سالگي به عهده پدر و مادر است. با اين اوصاف مي‌توانيم اخذ اجازه از پدر براي اشتغال به كار توسط فرزندان را به دودسته تقسيم كنيم. فرزندان زير 18 سال و فرزندان بالاي 18 سال.

فرزندان زير 18 سال

همان‌طور كه مي‌دانيد بر اساس قانون ايران دختران و پسران زير 18 سال حق تصرف در امور مالي خود را ندارند. يعني فعاليت‌هايي كه مربوط به حقوق مالي فرزندان زير 18 سال مي‌شود. مثل خريدوفروش ملك يا رسيدگي به ارث آن‌ها يا حتي مديريت حساب بانكي و افتتاح حساب و هر فعاليت ديگر مالي. با توجه به سن كم و به جهت صلاح آن‌ها بر اساس قانون تحت مديريت و رسيدگي والدين يا در نبود والدين وصي يا قيم است.

بنابراين اشتغال به يك شغل و كار براي فرزندان چه پسر و چه دختر كه كمتر از 18 سال دارند؛ حتماً بايد با نظر والدين باشد. و با اجازه و رضايت پدر و مادر اين امكان وجود دارد تا شما به مشغول به كار شويد. اما پدر و مادر قادر هستند تا از فعاليت و اشتغال به كار فرزند خود در بيرون از خانه جلوگيري كنند. علاوه بر رضايت والدين محدوديت‌هاي ديگري نيز براي انجام فعاليت شغلي براي افراد زير 18 سال وجود دارد. هرچند شاغل شدن در زير سن 18 سال چندان مرسوم نيست. نوجوانان در اين سن اغلب به تحصيل مي‌پردازند. و وظيفه تأمين نيازهاي مالي آن‌ها بر عهده پدر و مادر است.

فرزندان بالاي 18 سال

با توجه به آنچه تاكنون گفتيم تأمين نياز افراد زير 18 سال بر اساس قانون به عهده والدين يا وصي و يا قيم است. و نوجوانان زير 18 سال اجازه تصرف در حقوق مالي خود را ندارند. به طبع افراد تا 18 سالگي تحت پوشش و حمايت مالي قرار دارند و نياز به كار ندارد. اما بعد از سن 18 سالگي با توجه به قانون ايران شما يك فرد رشيد و مستقل در نظر گرفته خواهيد شد. كه توانايي تصرف در امور مالي خود را دارد. و مي‌توانيد بدون نياز به اجازه پدر، شاغل شويد.

پرسش مهمي كه در اين مرحله به وجود مي‌آيد اين است كه آيا دختران نيز بعد از 18 سالگي رشيد محسوب شده و مي‌توانند استقلال مالي داشته باشند؟ مسئله عدم نياز به اجازه پدر براي كار، هم براي فرزندان پسر و هم براي فرزندان دختر است. به عبارت ديگر شما چه پسر باشيد چه دختر بعد از سن 18 سالگي بر اساس قانون ايران رشيد محسوب مي‌شويد و براي فعاليت‌هاي مالي و غيرمالي خود نياز به اجازه پدر نداريد. البته تنها در مسئله ازدواج دختر باكره، حتي اگر بالاي 18 سال سن داشته باشد بر اساس قانون اجازه پدر يا جد پدري لازم است. و در ساير موارد تفاوتي ميان پسر رشيد بالاي 18 سال و دختر رشيد بالاي 18 سال از نظر قانون وجود ندارد.

اجازه پدر براي كار كردن از نگاه اخلاق و دين

پيش‌تر گفتيم كه انسان بالغ بالاي 18 سال چه دختر و چه پسر بر اساس قانون ايران رشيد محسوب مي‌شود و قانوناً در انجام امور مالي و غيرمالي خود نياز به كسب اجازه از پدر و مادر ندارد. اما كسب اجازه براي انجام كار در نگاه جامعه و از نظر اخلاق و حتي دين چگونه است؟

بر اساس عرف جامعه اجازه از پدر براي كار بيشتر جنبه اخلاقي دارد. حتي از نگاه ديني نيز اذن پدر و مادر براي كارهايي كه فرزند انجام مي‌دهد شرط نمي‌باشد. و تنها در مورد ازدواج دختر باكره اذن پدر با جد پدري شرط شده است. البته بر اساس اصول اخلاقي و رعايت حقوق پدر و مادر از نگاه دين و اخلاق لازم است تا فرزند كاري را كه موجب آزار پدر و مادر مي‌شود انجام ندهد. و موجب نارضايتي آن‌ها نشود.

به عبارت ديگر در نگاه اخلاقي و ديني لازم نيست براي انجام كارها از پدر و مادر اجازه بگيريد. اما اگر والدين از روي دلسوزي و مهرباني و براي مصلحت فرزند خود او را از انجام كاري نهي نمايند. در اين صورت اگر انجام آن كار موجب ناراحتي و اذيت پدر و مادر مي‌شود فرزند بايد آن كار را ترك كند. غير از آنكه آن عمل يك عمل واجب مثل نماز و روزه و … باشد. مي‌توانيم به نحوي ديگر بيان كنيم كه كسب اجازه از پدر و مادر توسط فرزند در انجام امور مختلف لازم و واجب نيست. اما آزار و اذيت پدر و مادر حرام است. و اين مسئله مربوط به سن خاصي نمي‌شود. تا زماني كه پدر و مادر در قيد حيات هستند اين حكم نيز پابرجاست.

سؤالات متداول